Laat los mijn hand – Edward Docx

Achterflap:

Louis rijdt zijn vader in een oud busje van Lonen naar Zürich, waar zijn
vader een afspraak heeft in de levenseindekliniek. Vader is ongeneeslijk
ziek en wil op waardige wijze zijn leven beëindigen. Hij heeft ook zijn
twee zonen uit z’n eerste huwelijk gevraagd mee te gaan.
Louis halfbroers Ralph en Jack zijn fantastische, verschrikkelijke, en lastige
mensen. Zij hebben hun vader (nog) niet vergeven voor de giftige
geheimen en leugens uit diens verleden. Hoe moet dat goed gaan, met
zijn vieren op een kluitje in een gammele camper zo’n eind reizen?

In deze geweldige roadnovel gaat het in feite over de elementaire vragen
in het leven en wat er uiteindelijk werkelijk toe doet.
‘Ontroerend’ dekt geenszins de lading, dit boek knalt recht je hart in
en laat je verweesd achter.

Auteur:

Edward Docx  (1972)  woont en werkt in Londen.
Laat los mijn hand is het vierde boek van Edward Docx. Onderling verschillen zijn romans zeer van elkaar, maar ze delen tegengestelde morele en amorele personages, die onzekere daders zijn in hun eigen levens.
Docx schrijft regelmatig voor diverse kranten en tijdschriften, en zijn werk werd genomineerd voor de George Orwell Prize.

Mijn mening:

Een kennismaking voor mij met het werk van Edward Docx en dat was geen onaangename kennismaking. Ondanks mijn gigantische leesdip waar ik in verkeer heeft dit boek mij zeer geboeid. Ik deed lang over het boek (ruim 3 weken) maar dat was eigenlijk niet erg want zo kon ik goed in mijn opnemen wat er voor mij nou zo fijn was.

Het boek gaat over familie(banden), liefde, vriendschap, het leven, de naderende dood en het uiteindelijke loslaten.

De gehele reis die Louis onderneemt met zijn ongeneeslijk zieke vader van Londen naar Zürich is onderverdeeld in 5 delen. Met een afsluitende Epiloog geschreven vanuit vader heeft dit boek mij nogmaals doen beseffen dat als de situatie uitzichtloos is en er geen behandeling meer mogelijk is dan is het goed om te weten dat er een keus is. Dat deze weg niet zonder slag of stoot kan worden afgelegd is alleen maar goed.
Een mogelijkheid hebben is één ding maar dat wil niet zeggen dat je het pilletje of poeder bij wijze van spreken op iedere straathoek moet kunnen krijgen.

We vernemen al snel dat vader alleen is en lijdt aan de ziekte ALS. Hij heeft geen zin in een lijdensweg en wil zijn zonen niet opzadelen met intensieve verzorging van hem. Vader heeft een afspraak staan in Zürich bij de levenseindekliniek maar is niet in staat om er zelf naar toe te gaan. Hij had geregeld dat een vriend van hem zou rijden maar als Louis daar achterkomt zegt hij al snel dat hij dat wil doen.
Hij wil zijn vader begeleiden op deze laatste reis, een roadtrip die hen van Engeland via Frankrijk en Duitsland naar Zwitserland zal brengen.

“Liefde is wat er overblijft nadat elk ander motief, elke emotie en rede is weggevallen”

Onderweg voegt eerst halfbroer Ralph zich bij het gezelschap en later zal ook de andere halfbroer Jack zich vervoegen. Een beetje als ‘Een voor allen, allen voor een’.
Ze overnachten gezamenlijk in het camperbusje maar ook in een hotel. Ze houden een rolstoelrace in de grot maar ook de conversaties over nu en vroeger worden niet geschuwd. Daarbij komt nog wat ‘oud zeer’ naar boven maar uiteindelijk is het vader die er voor pleit dat ze samen verder moeten gaan en ze niet van elkaar moeten vervreemden.

Aangekomen in de kliniek volgt een gesprek met een dokter en die schrijft een recept uit wat uiteindelijk drie maanden geldig zal zijn. En op het eind blijkt eens te meer dat de wijze levensles die vader aan Louis heeft geleerd er één is om in te lijsten:

Soms moet je mensen achterlaten om zelf door te gaan met leven.

 

Vooropgesteld dat ik sowieso een voorstander ben van euthanasie was het fijn om eens een boek te lezen met dit als onderwerp. Niet zo zeer het daadwerkelijk toepassen maar de reis er naartoe is iets waar maar weinig over geschreven wordt (bij mijn weten).
Daarnaast kan ik mij wel vinden in de weg die Louis bewandeld met zijn vader maar ook hoe ze beiden uiteindelijk vrede vinden in hun gekozen besluiten.

Laat los mijn hand is voor mij een pareltje gebleken, eentje die ik van harte aanbeveel om te lezen. Eentje die bij mij inderdaad recht mijn hart in knalde zoals de achterflap suggereerde. Eentje waar ik zelf toch blij van werd ondanks het zwaar beladen onderwerp voor sommige mensen.

 

Met dank aan de uitgever voor het beschikbaar stellen van dit leesexemplaar.

De foto van de cover komt van de website van de uitgever.

~~~~~~

Laat los mijn hand – Edward Docx

Vertaling: Dirk-Jan Arensman

Atlas Contact – paperback – juni 2017

ISBN: 9 789025 450724

Pagina’s 416 – roman