Achterflap:
Curaçao, eind jaren negentig. De Nederlander Arthur Poolman heeft een baan aangenomen op een middelbare school. Zijn verwachtingen zijn hooggespannen, maar het kost hem moeite om grip te krijgen op de keiharde, dorre rotsen van het eiland; Arthur voelt zich er stuurloos. Hij raakt onder invloed van raadselachtige, rebelse Ralph Veerman, die hem meesleept naar de duistere hoekjes van het eiland. Tegelijkertijd gaat het in Nederland slecht met Arthurs vader, al probeert die dat voor zijn zoon verborgen te houden.
Op een broeierig Curaçao dat van elke valse romantiek is ontdaan, zoekt Arthur houvast bij de Antilliaanse literatuur, de vrouwen van Campo Alegre en de fles. Als een eclips het eiland voor even helemaal op zwart zet, gaat hij op zoek naar licht: boven op de Christoffelberg. Daar komt hij definitief los.
Auteur:
Ralf Mohren (1970) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit Utrecht en geeft les op een middelbare school. Zijn debuutroman Tonic verscheen in 2015 bij Meulenhoff.
Ralf woont met zijn gezin in Eindhoven.
Mijn mening:
Arthur Poolman neemt je aan de hand en voert je mee naar ‘de andere kant’ van het wereldberoemde Curaçao. De donkere kant van het zonnige eiland, de kant van de drank, drugs en Campo Alegre.
Arthur valt voor diverse verleidingen om zich heen en het kost hem zichtbaar moeite zich staande te houden.
“Voordat een plaat blijft hangen, hoor je ook al kleine tikjes”
Naast het lesgeven op school lijkt Arthur weinig echte invulling van zijn leven te hebben. Hij werkt, gaat naar huis, drinkt daar wat of bezoekt de bar en dat eindigt wel of niet met een bezoek aan Campo Alegre.
Niet alleen het eiland wordt door een eclipse even helemaal op zwart gezet maar ook Arthur gaat door een diep dal (hij heeft wat persoonlijke problemen die ik hier niet uit de doeken kan doen en bovendien probeert zijn vader verborgen te houden dat hij ernstig ziek is) en gaat op zoek naar het licht. Of hij dit ook echt gaat vinden lees je natuurlijk zelf, dat ga ik niet verklappen.
De hemel is zwart vandaag is inderdaad een indringend, nietsontziend verhaal over ontworteling, vervreemding en verlies.
In 40 hoofdstukken komen we er achter hoe Arthur dit alles doorstaat en hoe het verhaal eindigt. Een einde waarvan ik kippenvel kreeg.
De hemel is zwart vandaag leest vlot en heb ik met veel plezier gelezen. De schrijfstijl van Mohren is zeer aangenaam en smaakt naar meer. Het maakt mij eigenlijk nog meer nieuwsgierig naar de vorige roman van Ralf Mohren, Tonic.
Tonic gaat namelijk ook over Arthur Poolman en ik ben benieuwd of ik hem zo nog beter kan leren kennen dan dat ik nu doe. Dus die titel ga ik binnenkort reserveren bij de bibliotheek.
“Het is vast allemaal verzonnen, maar dat betekent niet dat het niet waar kán zijn”
De hemel is zwart vandaag voelt aan als vertrouwd, als dat het een waargebeurd verhaal is. Dat de hoofdpersoon Arthur daarnaast meerdere raakvlakken met Ralf Mohren vertoond kan niet alleen maar toeval zijn.
Het zal niet geheel autobiografisch zijn maar de werkelijkheid zal er ook niet ver vandaan liggen.
Hoe dan ook, mij bracht het ontspanning. En dat is toch hetgeen ik zoek in een boek.
De titel wordt na het lezen vanzelf helemaal duidelijk en behoeft daarna geen verdere toelichting.
De hemel is zwart vandaag neemt je mee naar het eiland van de zon, de zee en het paradijs maar laat je beseffen dat het heus niet allemaal goud is wat er blinkt.
Ik raad je aan om het avontuur van Arthur Poolman te lezen, laat je mij weten wat je er van vindt?
Ik ontving De hemel is zwart vandaag via de uitgever ter recensie, waarvoor nogmaals dank.
De Hemel is zwart vandaag is boek nummer 13 voor mijn eigen persoonlijke ‘Ik lees Nederlands’ uitdaging van 2017.
De foto van de cover komt van de website van de uitgever.
~~~~~~
De hemel is zwart vandaag – Ralf Mohren
Meulenhoff – paperback – april 2017
ISBN: 9 789029 089654
Pagina’s 240 – Roman
Christina's boekenhoekje 