Achterflap:
De naam van je eerste kind. Het gezicht van je geliefde. Je eigen leeftijd. Je adres… Stel dat je herinnering aan al deze doodgewone dagelijkse dingen ineens zou beginnen te vervagen? Hoe ga je dan door het leven? Kun je je kinderen nog grootbrengen? Opnieuw verliefd worden?
Als Claire, moeder van twee dochters, een van drie en een van twintig, haar herinneringenboek begint te schrijven, weet ze al dat dit boek vol aantekeningen, fragmenten en anekdotes over niet al te lange tijd het enige zal zijn dat haar dochters en haar echtgenoot nog van haar hebben. Maar hoe vindt ze de kracht om het verleden te koesteren en vast te houden nu de toekomst als los zand door haar vingers glipt?
‘Een gevoelige ode aan moederliefde’
Auteur:
Rowan Coleman is auteur van twaalf romans, waarvan Twintig regels liefde de eerste was die in het Nederlands verscheen, je kunt hier [ klik ] terug lezen wat ik daar over schreef.
Boek voor mijn dochters was in Engeland een Richard and Judy Autumn Book Club-keuze. Rowan Coleman woont met haar man en hun vijf kinderen in Engeland.
Mijn mening:
Boek voor mijn dochters is een ontroerend verhaal dat vele lezers een gevoel van herkenning kan geven. De hoofdpersoon in dit verhaal, Claire, heeft te horen gekregen dat ze Alzheimer heeft, een ziekte die regelmatig voorkomt. Zij heeft de variant die erfelijk is en helaas is zij ook nog maar een jonge vrouw van een jaar of veertig.
Een onzekere toekomst die veel zorgen met zich meebrengt breekt aan.
Claire gaat snel achteruit maar heeft ook nog regelmatig heldere momenten en vooral die momenten pakt ze met beide handen aan om een herinneringenboek voor haar dochters te vullen. Zij is niet de enige die de pagina’s vult met herinneringen maar Claire is wel de spil waar het om draait.
Haar oudste dochter, Caitlin van 20 zal zich haar moeder zonder problemen herinneren. Bovendien hebben ze een hele hechte band omdat ze 15 jaar samen zijn geweest voordat Greg in hun leven kwam.
Esther, 3 jaar en dochter van Claire en Greg zal zich minder herinneren van haar moeder omdat ze daar nog te jong voor is. De relatie tussen Claire en Esther is niet minder hecht maar is meer gevoelig voor de veranderingen die nu plaatsvinden.
Het verhaal laat je meeleven met de veranderingen die plaatsvinden in dit jonge gezin en welke impact deze ziekte heeft op alle betrokkene. Want niet alleen Claire is hier ‘slachtoffer’. Beide dochters maar ook echtgenoot Greg en de moeder van Claire ondervinden deze impact in hun dagelijkse leven.
Boek voor mijn dochters is vanuit verschillende perspectieven geschreven en bevat enkele flashbacks naar het verleden.
Het geheel leest vlot en kan confronterend zijn voor lezers die in hun nabije omgeving te maken hebben met Alzheimer. Ik heb dat niet dus ik kan alleen maar zeggen dat ik mij prima heb vermaakt met Claire en haar bijzondere uitstapjes.
Ik denk dat een herinneringenboek sowieso een mooi iets is daarvoor hoeft een ouder niet eens per definitie ziek te zijn. Zie het als een soort van uitgebreid fotoboek voor later. Dat vinden veel mensen fijn om te hebben.
Boek voor mijn dochters bracht mij een paar heerlijke leesmomenten en al was het voor mij minder ontroerend dan Twintig regels liefde ik sloot het boek met een diepe zucht en een gevoel van (egoïstische) opluchting dat Alzheimer, op dit moment, niet in mijn directe omgeving voorkomt.
Ik kocht Boek voor mijn dochters in de boekhandel.
De foto van de cover komt van de website van de uitgever.
~~~~~~
Boek voor mijn dochters – Rowan Coleman
Vertaling: Mireille Vroege
Boekerij – paperback met flappen – november 2016
ISBN: 9 789022 578650
Pagina’s 320 – Roman
Christina's boekenhoekje 