Flaptekst:
Elin ligt op de grond, gevangen in pijn, bloedend. Het leven stroomt uit haar lichaam. Balancerend tussen leven en dood herbeleeft ze haar verleden – hoe ze op een dag ontdekte dat haar bestaan een grote kluwen leugens was. En hoe ze de waarheid dacht te kunnen vinden door te gaan werken in een tbs-klinkiek. Maar aan elk antwoord dat ze vond, hing een prijskaartje.
Mijn mening:
“Vandaag verzuipt mijn toekomst in een bloedplas die niet wil ophouden met groter worden.
En hij kijkt me aan. Hij staart me recht in mijn ogen.
Ik had helemaal nooit iemand moeten vertrouwen.”
Dit is de laatste alinea uit de proloog waarmee Later als ik dood ben begint.
En toen wist ik al dat dit een verhaal zou zijn dat mij niet snel zou loslaten.
De proloog waar je na het lezen van het geheel al dingen had kunnen halen die je de eerste keer niet ziet.
Later als ik dood ben is opgedeeld in verschillende delen en binnen die delen zijn er meestal meerdere hoofdstukken die worden aangeduid met jaartallen waarin ze afspelen (het verleden) maar ook zijn er hoofdstukken in het heden en dan staat er een dagnummer boven. Het overgrote deel wordt geschreven vanuit het perspectief van Elin, maar soms is er een hoofdstuk dat vanuit een ander perspectief wordt geschreven, zoals bijvoorbeeld 1987 daarin lees je de gedachten van Arthur.
De schrijfstijl van Ruijters is vlot en toegankelijk. Ik heb van alle hoofdrolspelers wel een aardig beeld in mijn hoofd en zeker gedurende het verhaal kom je van een ieder steeds meer te weten.
Later als ik dood ben kruipt onder je huid en laat dan niet zo snel los. Het geheel is geloofwaardig en kan je gewoon gebeuren (of je buurvrouw;-)) en dat kan je een unheimisch gevoel geven.
Al vanaf het begin was er één figuur waar ik niet zo’n fijn gevoel over had en laat dat gevoel nou nog kloppen ook. Brr ik haat kerels als hem.
Later als ik dood ben heeft een sterke cleane cover als je het mij vraagt. Een witte achtergrond en nog twee steunkleuren (zwart en oranje) en dat is iets wat mij altijd aantrekt als ik in een boekwinkel of bibliotheek sta. Mijn oog zal altijd eerst naar de rustige covers gaan. De vlinder komt meerdere malen terug in het verhaal.
De titel Later als ik dood ben is zorgvuldig gekozen.
Er is echter één ding wat me niet loslaat en dat is dat Elin op dag 98 een rouwkaart ontvangt dat tante Toos overleden is maar ze gaat pas op dag 132 speechen in de aula van de begraafplaats. Dat lijkt me een erg lange overbruggingstijd…
Over het verhaal op zich wil ik niet teveel kwijt want daar kun je inmiddels genoeg over vinden en het zou toch leuk zijn als er voor jezelf ook nog iets te ontdekken valt.
Ik las Later als ik dood ben binnen no-time uit en de volgende dag had ik spijt, niet dat ik het uitgelezen had maar wel dat ik er niet eerder op de dag in verder was gegaan. Later als ik dood ben bleek een onvervalste slaapsteler te zijn!
Een echte pageturner dus!
Voor mij was Later als ik dood ben een kennismaking met het werk van Ilse en dat smaakt naar meer. Heb ik mazzel dat ik haar debuut nog kan lezen 🙂
Ik ontving Later als ik dood ben als #Hebbanbuzz-boek en daarvoor dank aan hebban.nl maar ook aan de uitgever voor het beschikbaar stellen van het exemplaar.
Later als ik dood ben is boek nummer 41 voor mijn persoonlijke ‘Ik lees Nederlands’ uitdaging van 2016.
De foto van de cover komt van de website van de uitgever.
Auteur:
Ilse Ruijters (24 juni 1979) studeerde communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie media entertainment. Ilse is freelance presentatrice, tekstschrijver en columniste. Daarnaast geeft ze schrijfworkshops. Nadat ze een aantal schrijfwedstrijden won, maakte ze met De onderkant van sneeuw haar debuut in 2014. Later als ik dood ben is haar tweede boek.
~~~~~~
Later als ik dood ben – Ilse Ruijters
The House of Books – paperback – oktober 2016
ISBN: 9 789044 348132
Pagina’s 284 – Psychologische thriller
Christina's boekenhoekje 