Achterflap:
Sinds jaren schrijft Halina Reijn columns in diverse kranten en tijdschriften. Ze gaan over alles wat ze tegenkomt: haar bestaan als actrice, maar ook de meer persoonlijke aspecten van haar leven. Rauw, open en eerlijk – zoals ze vaak terughoorde – schrijft ze over verliefd zijn en verbroken relaties, over Botox en retraites, over angst en over twijfel. En over hoe het is om de hartstocht of waanzin in al die vrouwenlevens te verbeelden op het toneel, en vervolgens alleen thuis te zitten en te verlangen naar het ‘echte’ leven. Moet daar niet eens haast mee worden gemaakt, nu de onverbiddelijke 40 steeds dichterbij komt?
In de columns in Loos onderzoekt Halina waar ze nu staat. Is het tijd dat ze serieus werk gaat maken van het huisje-boompje-beestje dat ze ziet bij anderen om zich heen? Of kunnen andere vormen van relaties en vriendschappen ons ook als mens compleet maken? Loos is een eerlijk, maar ook ironisch en geestig autobiografisch portret van een vrouw in het hart van een bijzonder leven.
Mijn mening:
Petje af voor de openheid die Halina hanteert in haar columns. Ze durft zich kwetsbaar op te stellen door open en eerlijk te vertellen over haar jeugd, haar opvoeding, de nadelen (maar ook de ‘voordelen’) van het dragen van de stempel Bekende Nederlander, haar vriendengroep, dat haar kasten uitpuilen van de kleding maar dat ze toch gemakkelijk haar creditcard te voorschijn tovert om zichzelf te voorzien van een nieuw jurkje of iets anders. Maar vooral haar zoektocht naar een geschikte partner en haar ultieme wens, een kindje komen aan bod.
Halina bracht vaak een glimlach op mijn gezicht onder het lezen, soms een schaterlach en soms een gedachte ‘Dat meen je niet’. De ene column brengt herkenning en de ander totaal niet en dat mag en kan gewoon zonder enig probleem.
Haar schrijfstijl is vlot en leest heerlijk en bevat best wat humor, zo maakt ze af en toe een George Clooney koffie 🙂
Ik kan alleen maar hopen dat Halina haar grootste wens op korte termijn vervult gaat worden maar ook dat ze later als ze oud en versleten is inderdaad samen met haar beste vriendin Carice samen in dat grote bed kan slapen…
De cover spreekt voor zich en laat een prachtig portret van Halina zien.
De titel Loos kan verschillende betekenissen hebben de meest voor de hand liggende is de betekenis in de zin van het nieuwsbegrip Loos = Leeg, zonder inhoud.
Niet dat ik nu beweer dat Halina Loos is maar ze voelt zich wellicht zo…
De columns in Loos werden geschreven tussen 2005 en 2016 en verschenen eerder (deels?) in VIVA, JAN, Uitkrant en De Morgen. Ik lees deze geen van allen dus voor mij was alles nieuw, vers leesvoer.
Loos kan ik je van harte aanbevelen als je net als ik van columns houdt, je leest er gemakkelijk een paar en legt dan je boek even weg (indien gewenst natuurlijk) en daarna lees je net zo gemakkelijk weer verder.
Ik leende Loos in de plaatselijke bibliotheek, Loos is boek nummer 39 voor mijn persoonlijke ‘Ik lees Nederlands’ uitdaging van 2016.
De foto van de cover komt van de website van de uitgever.
Auteur:
Halina Reijn (10 november 1975) is als actrice verbonden aan Toneelgroep Amsterdam en speelde ook vele grote rollen op het witte doek. Ze won prijzen als de Theo d’Or en het Gouden Kalf.
In 2005 debuteerde ze als schrijfster met de roman Prinsesje Nooitgenoeg. Ze publiceerde samen met Carice van Houten het succesvolle Antiglamour en is als columniste verbonden aan De Morgen en JAN.
~~~~~~
Loos – Halina Reijn
Nijgh & van Ditmar – paperback – mei 2016
ISBN: 9 789038 801766
Pagina’s 238 – Columns
Christina's boekenhoekje 