Verzwegen – René Appel

Achterflap:

Meesterlijk nieuw boek van de godfather van de Nederlandse literaire thriller.

Wanneer Suzan tijdens het opruimen van haar moeders huis een krantenbericht tegenkomt over een oude verkrachtingszaak, maakt dat het nodige bij haar los. Maar bij alle problemen die ze tegenkomt krijgt ze steun van haar man, Ron. Tenminste, dat denkt ze.
Fred is een tbs’er die na een lange periode van opsluiting, zorg en begeleiding weer op eigen benen staat en zijn steentje mag gaan bijdragen aan de maatschappij. Soms heeft hij een terugval, die leidt tot agressief gedrag en een greep naar de fles.
En dan kruisen de paden van Fred en Suzan elkaar.

Appel toont met ‘Verzwegen’ opnieuw dat hij een meester is in het beschrijven van de alledaagse werkelijkheid in de Nederlandse samenleving.

Mijn mening:

‘De godfather van de Nederlandse literaire thriller’ is naar mijn mening een gewaagde uitspraak om op de achterflap van een boek te schrijven en schept bovendien hoge verwachtingen.

Verzwegen telt in totaal 30 toegankelijke genummerde hoofdstukken die geschreven zijn in afwisselend perspectief. Dit perspectief kan binnen een hoofdstuk veranderen maar de onderscheiding daarin is gemakkelijk te herkennen. De ene keer leven we mee vanuit Suzans oogpunt, de andere keer vanuit Ron of Fred.

Bij een literaire thriller verwacht ik spanning en sensatie en dat heb ik in Verzwegen jammer genoeg wel een beetje gemist. Het verhaal kabbelt vooral in het begin maar een beetje voort en pas op het eind komt er wat spanning om de hoek kijken. Niet de spanning waarbij ik op het puntje van mijn stoel zit of bij het naar bed gaan een extra rondje doe om te kijken of alles is afgesloten…

Ik vond dat alles eigenlijk wel een beetje gemakkelijk ging. Suzan die vrij eenvoudig de betekenis achter het krantenartikel achterhaalt en vandaar uit ogenschijnlijk eenvoudig haar leven voortzet terwijl er toch best veel veranderingen plaatsvinden.
Fred die op eigen benen komt na een periode van opsluiting en tbs maar die nog vrij gemakkelijk terugvalt in zijn oude gedrag als je het mij vraagt.
De gekruiste wegen van Suzan en Fred daar wil ik niet teveel over loslaten want dat is eigenlijk de essentie van het verhaal. Maar ook daarover vind ik dat alles zeer eenvoudig als aannemelijk wordt aangenomen zonder verder onderzoek (of althans dat is niet naar voren gekomen uit het verhaal voor mij).
En dan is daar nog Ron die mooi weer speelt tegenover zijn vrouw maar er daadwerkelijk een andere waarheid op nahoudt.

Naar mijn idee is het einde ook niet geheel afgerond, ik bleef met nog enkele vragen achter die je op verschillende manieren zou kunnen beantwoorden. En in dit geval had ik het toch fijner gevonden dat het wat meer afgerond zou zijn. Zonder hierbij mijn bedenkingen weer te geven ivm spoilers want daar zit uiteindelijk niemand op te wachten.

In het boek heb ik ook nog een uitspraak gevonden die zichzelf tegenspreekt want het ene moment gaat het erover dat een bepaald persoon dood is en op een ander moment (later in het verhaal) kan deze persoon nog getuigen. Een slordigheidje die je bij het werk van de godfather eigenlijk toch niet meer tegen zou mogen komen.

De cover van Verzwegen past wel bij het verhaal en qua uitstraling spreekt hij mij ook aan. Ook al is er een gezegde ‘Never judge a book by its cover’ doe ik dat toch regelmatig. Deze straalt duisternis uit en een vrouw die met haar handen in het haar zit (letterlijk) en dat kun je na het lezen weer verschillend uitleggen. Handen in het haar vanwege het verleden maar ook vanwege de toekomst…
De titel kun je divers uitleggen. Suzans moeder heeft heel wat verzwegen, Ron heeft het een en ander verzwegen, Fred is ook niet helemaal eerlijk geweest en tenslotte verzwijgt Suzan zelf ook nog wat.

Al met al vind ik Verzwegen geen hoogvlieger en zijn mijn hoge verwachtingen helaas niet uitgekomen. Het zal mij echter niet weerhouden om in de toekomst weer een werk van Appel op te pakken want uit eerdere leeservaringen van zijn werk heb ik andere bevindingen dan deze.
Wellicht heeft Appel de naam godfather meer te danken aan zijn lange staat van dienst en naam dan aan het daadwerkelijk leider te zijn in het Nederlandse literaire thriller aanbod.
Uiteindelijk heeft Verzwegen mij wel enkele uren leesplezier geboden dus ik raad je aan om zelf te oordelen wat je er van vindt. Lees het boek en laat je het mij daarna weten?

Verzwegen telt mee voor mijn ‘Ik lees Nederlands’ uitdaging van 2016 en is hiervoor boek nummer 19.

Uitgever Ambo|Anthos stelde dit exemplaar ter beschikking voor een eerlijke recensie, waarvoor dank. Natuurlijk heeft dit geen invloed op mijn mening gehad.

De foto van de cover komt van de website van de uitgever.

Schrijver:

René Appel (19 september 1945) behoort al ruim vijfentwintig jaar tot de top van de Nederlandse thrillerauteurs. Zijn werk werd talloze malen voor de Gouden Strop genomineerd en hij won de prijs tweemaal, met De derde persoon en Zinloos geweld. Daarnaast won Appel de oeuvreprijs ‘De Gouden Vleermuis’. Zijn thriller Schone handen is onlangs zeer succesvol verfilmd.

~~~~~~

Verzwegen – René Appel

Ambo|Anthos – paperback – april 2016

ISBN: 9789026 333729

Pagina’s 304 – Literaire thriller

Advertentie