Eland – Lykele Muus

Achterflap:

Daniel Meskes klimt uit zijn wieg en kruipt naar de donkere kamer van zijn vader, waar hij een emmer giftige foto-inkt aan zijn mond zet. Een geniale dokter opereert en reanimeert hem tegelijk. Daniel is een medisch wonder.

Jaren later klimt Daniel op het dak van de lokale bibliotheek. Hij bekijkt de mensen en luistert naar alles wat ze zeggen: de leugens, het geroddel. Hij besluit alleen nog maar de waarheid te spreken, want iedereen wordt maar verdrietig van geheimen. Met de waarheid kun je tenminste niets kapotmaken. Maar hoe houd je dat vol, een leven zonder liegen? En wat moet je doen als je niet weet wat de waarheid is?

In filmische scènes, bevolkt door kleurrijke personages die aan die van John Irving doen denken, schept Lykele Muus de verrassende en overtuigende wereld van Daniel Meskes; een wereld die verdacht veel op de onze lijkt.

‘Eland’ is een ontroerende bildungsroman over liefde, waarheid en identiteit.

Mijn Mening:

Een bildungsroman wat is dat ook alweer, hoor ik sommigen van jullie denken. Een bildungsroman is een psychologische ontwikkelingsroman waarin de volwassenwording van een personage beschreven wordt. En dat wordt in Eland voortreffelijk gedaan. Soms gaat het wat snel want in een paar bladzijden (10) gaat Daniel van groep 7 ineens naar het gymnasium maar eigenlijk is dat ook weer niet heel erg.

Eland is opgedeeld in 6 delen en die delen bestaan ieder uit korte ongenummerde maar betitelde hoofdstukken. De schrijfstijl van Lykele is zeer toegankelijk en bevat geen moeilijke woorden. Het geheel is zelfs beeldend te noemen. Je verplaatst je gemakkelijk in de beschreven scènes.

Al vanaf het begin werd ik in het verhalen gezogen. Het eerste hoofdstukje zat ik eerst nog te denken wat onwerkelijk allemaal. Een 10 maanden oude baby die uit zijn wieg klimt en op eigen houtje via een openstaand raam naar de schuur kruipt waar de doka van zijn vader zich bevond. Daar ongezien kunnen komen en dan ook nog een bak ontwikkelingsvloeistof aan zijn mond kunnen zetten. Ik dacht alleen maar “Hoe dan?”.

Maar al snel was ik gegrepen door het verhaal en zag ik in hoe bijzonder Daniel eigenlijk was. Het blijkt dat Daniel gewoon een slimme, pientere jongen is met alle bijbehorende (voor-)oordelen. Hij leert zichzelf lezen en schrijven op jonge leeftijd, op school vindt hij weinig uitdaging, hij heeft bijna geen vrienden en is best eenzaam af en toe. Hij slijt zijn dagen na schooltijd veelal op het dak van de bibliotheek, eerst alleen maar later met zijn vriend en buurjongen Rens.

Als het huwelijk van zijn ouders strandt en vader Leon ook nog spoorloos verdwijnt moeten de rollen binnen het gezin herschikt worden. En dat valt niet altijd mee als je een puber bent met alle bijbehorende emoties en ontwikkelingen die dan op je pad komen. Daniel worstelt zich er uiteindelijk aardig doorheen met hier en daar bijzondere uitspattingen 😉

Daniel heeft gedurende zijn leven al meerdere malen ondervonden dat niet de waarheid spreken verstrekkende gevolgen kan hebben en heeft toen besloten om alleen nog maar de waarheid te spreken. Ook dat valt niet altijd mee. Onder het lezen worden de ogen van de lezer wel geopend want natuurlijk weet iedereen dat niet de waarheid vertellen verstrekkende gevolgen kan hebben. Voor de een zal het verbuigen van de waarheid positief uitpakken maar voor de meesten heeft het gevolgen die vooraf niet te overzien waren. Het zette mij in ieder geval aan het eind nog eens aan het denken. Gelukkig ben ik geen voorstander van de waarheid ombuigen, alhoewel ik eerlijk moet bekennen ook geen heilig boontje te zijn.

 Eland beschrijft de ontwikkeling van Daniel als baby totdat hij volwassen is vanuit twee verschillende verhaallijnen die bijna volledig chronologisch zijn geschreven. De grootste en belangrijkste verhaallijn is vanuit Daniel zijn oogpunt, de andere heeft te maken met dokter Goetmaker. De twee verhaallijnen versterken elkaar en komen op het eind mooi bij elkaar.

Eland heeft mij uiteindelijk omver geblazen en bracht mij een paar onvergetelijke leesuren. Het einde is verrassend te noemen. Ik durf te zeggen dat Lykele en zijn debuutroman eigenlijk meer aandacht verdienen dan dat ze tot nu toe hebben gekregen in de literaire wereld. Ik ben blij kennis gemaakt te hebben met Lykele en zijn literaire werk. En hoop dat er nog vele boeken van zijn hand mogen verschijnen.

De cover van Eland vind ik zeer aantrekkelijk, zeker qua kleurgebruik. De afbeelding doet mij achteraf denken aan de in het boek genoemde medicijnman van de Sioux, Zwarte Eland. Maar ook aan de Elanden die op het eind van het verhaal nog naar voren komen.

De titel laat zich verklaren als je het gehele boek hebt gelezen.

Voor de rest vind ik de toevoeging van de zwart-wit foto’s een ondersteunende functie hebben. Ze versterken het beeld in je hoofd en laten met weinig middelen zien wat er zich in het deel afspeelt.

Dat Eland een ontroerende bildungsroman over liefde, waarheid en identiteit is volgens de tekst op de achterflap daar is geen woord over gelogen…

Ik werd door Lykele benaderd met de vraag of ik interesse had om zijn roman te recenseren en na toezegging heb ik Eland opgestuurd gekregen van de uitgever, waarvoor dank. En Lykele bedankt voor het vertrouwen in mij. Uiteraard heeft dit alles geen invloed op mijn mening. Eland telt mee voor mijn ‘Ik lees Nederlands’ uitdaging van 2016 en is hiervoor boek nummer 9.

De foto van de cover komt van de website van de uitgever.

Schrijver:

Lykele Muus (1987)  studeerde in 2011 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Lykele is schrijver en acteur voor theater, film en televisie. Eland is zijn debuutroman.

~~~~~~

Eland – Lykele Muus

Nijgh & van Ditmar – paperback – november 2015

ISBN: 9 789038 899305

Pagina’s 484 – Roman

Advertentie